De 11-11 viering in Bergen op Zoom
We weten dat dit feest heel oude wortels heeft. Tot wel in de Germaanse tijd.
Maar wat is daar nog van over? Wat gebeurt er NU op ELLEF-ELLEF in onze
stad?
ELLEF-ELLEF is de START van de nieuwe VASTENAVEND-periode. De boeren van
de Stichting Vastenavend verbranden dan het “errepellòòf”, beloven elkaar dat
ze vrienden zullen zijn, én ze beloven er een stik-leuteg Vastenavendfeest van
te zullen maken. Maar vóórdat we weggaan, geven we als boeren elkaar
plechtig een hand en zeggen:
“Gij die oe werremt bij deze n’èèrd,
kek naar Sinter Mèèrten op z’n pèèrd.
Bedenk dagge nie alléén deur ’n stuk van oew jas te geve,
mar ok op ’n andere mènier oew menszijn ken beleve.
Wij boere die ‘ier bij mekare staan,
me zulle wéér ’t Krabbegat ingaan.
Om uit te drage en aan te geve
oe ge as Krab en Dweil ok ’n ander leut ken geve.”
"Jij, die je verwarmt bij deze haard,
kijk naar Sint Maarten op z'n paard.
Bedenk dat je niet alleen door een stuk van je jas te geven,
maar ook op een andere manier je menszijn kunt beleven.
Wij boeren die hier bij elkaar staan,
we zullen weer het Krabbegat ingaan.
Om uit te dragen en aan te geven,
hoe je als krab en dweil ook een ander plezier kunt geven."
En dat nieuwe Vastenavendfeest heeft ieder jaar een MOTTO, een soort van
strijdkreet die bestemd is voor alle KRABBEN. Die kreet zegt eigenlijk altijd: we
gaan samen feesten, iedereenis welkom, áls je maar plezier maakt. (daarom roepen we ook naar mekaar met onze duim aan onze neus: “AGGE MAR LEUT ET!”
En omdat het ELLEF-ELLEF is, doen we dingen die de Germanen óók al deden:
we steken een vuur aan om de boze geesten te verdrijven én ter ere van SINT-
MARTINUS. We laten dat vuur dus niet uitgaan, nee, we nemen het mee als
symbool van onze “zin in Vastenavend” naar een plek waar we samen verder
feesten. Er moet toch een nieuwe PRINS gekozen worden. Die benoemt weer
zijn NAR. Ook de nieuwe GROOTSTE BOER moet elk jaar gekozen worden en die
benoemt weer STEKETEE. En dan is het hoog tijd om met zijn allen naar de
GEIT te gaan op het BLEEKVELDJE. Mét het fakkelvuur natuurlijk.
En we zijn daar niet alleen! Heel veel KRABBEN staan daar al te wachten. Veel
kinderen ook, want veel ouders nemen hun kind mee naar de GEIT op ellef-ellef
als het “ellef” jaar oud is. Dat is best spannend, want het is novemberkoud,
stikkedonker en best wel laat...
Je vergeet die kou als de GROOTSTE BOER tuttert om aandacht. Hij leest de
“KALE n`EED” voor, een plechtige belofte aan de GEIT dat we er komend jaar
weer een leutige VASTENAVEND van gaan maken. En alle Krabben zeggen hem
plechtig na. Ook de PRINS krijgt natuurlijk het woord. Hij hangt eerst een krans
van “SOEPGROENTE” rond de nek van de GEIT en schiet tot slot een
groene lichtkogel af: GROEN licht voor een Nieuwe Vastenavend! De bouwers gaan
wagens bouwen, de bendjes gaan repeteren en alle andere mensen gaan een
DWEILPAK maken dat “past” in het nieuwe MOTTO.
En dan blijft de GEIT van Mie d`n Os eenzaam achter op het Bleekveldje, met
die krans rond haar nek.