Waarom 11-11?

Wij hebben drie mogelijke aanleidingen uit de historie gevonden die de basis kunnen zijn voor de huidige 11-11 vieringen:

Heel vroeger werden er door de Germanen (die in onze streken leefden aan het begin van onze jaartelling) al offers gebracht aan Wodan(oppergod). Het was hierbij gebruikelijk dat er offervuren werden gestookt, waarbij er rijkelijk werd gegeten en gedronken.
Tevens werd er naast dit offervuur ook een vuur gestookt om de jonge/ boze geesten te verjagen. Het getal 11 is een getal van het onvolgroeide, van de jonge geesten, van het dwaze en van bedreiging. Het vuur (licht en warmte) moest dus die geesten verjagen. Voor dit vuur werd van alles gebruikt, vooral het aardappelloof dat men niet kon gebruiken. (Aardappelen worden in oktober van het veld gehaald.)
Sint Martinus (ca 316-397) was een Romeins officier, die op een dag een bedelaar tegenkwam bij de stadspoort. Hij had zijn soldij nog niet ontvangen en het was erg koud. Helemaal in zijn mantel gewikkeld keek hij naar de bedelaar en kreeg medelijden met hem. Plots pakte hij zijn zwaard en sneed zijn grote ruime mantel in twee stukken. Omdat de helft van de mantel eigendom was van Rome kon hij slechts zijn eigen helft weggeven.
Deze helft ("d'n elluft") gaf hij aan de bedelaar, zodat hij zich een beetje kon opwarmen.
Sint Martinus werd op 11 november 397 begraven. De Germaanse vuren werden ook wel “Sint Martinusvuren” genoemd.
Op zo’n avond werd er dan gezellig gegeten en gedronken en werd er voor de kinderen gestrooid. ’s Avonds liepen de kinderen met lichtjes door de stad.
Dit gebeurt nu nog steeds op een aantal plaatsen.
In de Middeleeuwen werd er pacht (een vorm van belasting die de boer/pachter afdroeg aan de landeigenaar) betaald. Dit gebeurde vaak in natura (in goederen), waarbij een deel van de pacht gebruikt werd om er een gezellig samenzijn van te maken. Er werden offers gebracht zoals vroeger, maar er werd ook gegeten en gedronken en de gasten konden zich warmen aan het grote vuur.